Week 2

Dinsdag 19 februari zou mijn eerste stage dag zijn bij Tanji Life Nursery School, helaas was ik toen ziek dus ben ik woensdag voor het eerst heen gegaan. Met de directeur van de school had ik overlegd dat ik de eerste twee dagen even rustig mee mocht kijken in alle klassen, zodat ik na die twee dagen de keuze kon maken in welke klas ik 'vast' zou willen stagelopen. Ik wou eigenlijk bij de kleinsten, van 3/4 jaar, alleen die kindjes kunnen bijna geen Engels, dus dan valt er niet echt te communiceren tussen de kinderen en mij. Nu heb ik de keuze gemaakt om bij de jongste klas te gaan stage lopen die al wel Engels spreken. Dit is Nursery 3, kindjes van ongeveer 5/6 jaar. 

Les geven hier in Gambia gaat echt compleet anders als in Nederland. Hier zijn de lessen ontzettend langdradig en alles wordt wel 1000 keer herhaald. In 1 van de lessen waar ik mee keek ging het over insecten die je hebt in Gambia, er stonden er 3 op het bord, eerst zei de lerares ze allemaal voor en moest de klas het na zeggen, daarna moest elk kind uit de klas 1 voor 1 naar voren komen om met een stok de insecten aan te wijzen en wel 4 keer hard opzeggen ofzo. In 1 zo'n klas zitten ongeveer 36 kinderen dus dat duurt allemaal hartstikke lang. En aangezien de schooldagen maar kort zijn is zo'n dag behoorlijk eentonig. 

Iedere maandag en vrijdag loop ik stage bij het Bendula Project. Dit is een klasje met gehandicapte kinderen. Hier ben ik vrijdags voor het eerst heen geweest. Een Gambiaanse vrouw die bij mij op de compound woont, die werkt daar ook. Dus haar kende ik al, dat was best prettig. Samen met mr. Darboi geeft zij de kindjes daar les. Of nou ja, het is niet echt les geven, de kindjes krijgen iets voor zich, bijv. kleurplaat of kraaltjes hier gaan ze mee aan de slag en waar nodig worden ze begeleid. 

Hier in Gambia is het gebruikelijk dat je een Gambiaanse naam krijgt, mr. Daarbij vroeg aan mij of ik er al 1 had, dit had ik nog niet dus heeft hij de voor mij verzonnen, vanaf nu als ik mij ergens voor stel aan Gambianen heet ik; Iso Tourey. Ik heb geen idee waarom hij me precies die naam heeft gegeven, maar hij vond het makkelijk uit te spreken. 

Hier op het compound woonde ook een hond, Tiger. Sinds dat ik hier was viel het me al op dat hij een bult op zijn hoofd had, bij zijn oor, die steeds groter werd. Zaterdag had Petra besloten om met Tiger naar de dierenarts te gaan voor antibiotica ofzo. Fleur en ik gingen mee, alleen bij de dierenarts kregen we toch wel even wat anders te horen dan een ontsteking, wat wij dachten. Tiger had een tumor in zijn hoofd die enorm snel groeide. Petra heeft toen besloten om Tiger in te laten slapen, aangezien de tumor zou blijven groeien en Tiger nu al met pijn leefde, dus het ook alleen maar erger zou worden. Dit was best even een heftig momentje. Er zijn wel wat traantjes gevallen. Hier bij de dierenarts is het dus zo dat je je overleden dier altijd weer mee terug moet nemen. Dat was best naar, want hier hadden we niet op gerekend. Wat jongens van de compound hebben Tiger ergens in een bos begraven. 

Maandag ben ik samen met Houwa, de vrouw van het Bendula Project op huisbezoek geweest bij een gehandicapt meisje in Tanji. Dit doet het Bendula namelijk ook, de kindjes die goed genoeg zijn om naar school te komen, komen naar school, maar de andere kindjes die te gehandicapt zijn die worden thuis bezocht. We zouden eerst bij twee kinderen langs gaan, bij een jongen van 16 en een meisje van 9, onderweg kwamen met alleen de moeder van die jongen tegen en zij zei ons dat er niemand thuis was, dus daar hoefden we niet meer langs. Alleen maar naar het meisje van 9 dus. 

Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten dus vond het echt best spannend. Toen we eenmaal het compound opliepen waar dat meisje woonde zijn we eerst even bij haar oma langs gegaan, een super lieve vrouw! Nadat we daar eventjes hadden gezeten gingen we door naar het meisje. 

Ze zat in de hoek op een bed en kon echt helemaal niks, je kon helemaal geen contact met haar maken. Ze ademde erg zwaar. Ik was er echt even heel stil van, maar had toch ook erg veel vragen. Ik vroeg aan Houwa of ze zo geboren was. Houwa vertelde mij dat dit meisje gewoon gezond is geboren, ze heeft vroeger als klein meisje ook nog wel kunnen lopen, hier kreeg ik wat foto's van te zien van haar moeder. Nadat ze wel een tijdje heeft kunnen lopen is ze ziek geworden en is ze helemaal verlamd geraakt. De artsen hier hebben geen idee wat het is, maar waarschijnlijk iets van een spierziekte. Ze heeft nu ook steeds meer moeite met slikken dus ze eet babyvoeding. In Nederland is er vaak speciale voeding hiervoor alleen dat kennen ze hier niet dus krijgt ze babyvoeding, hier zitten alleen nooit genoeg voedingsstoffen in voor een meisje van 9. Ze is dus ook echt ontzettend dun! Ik vond het echt schokkend om te zien! Houwa vertelde mij ook het meisje een zus had en die heeft precies hetzelfde gehad, zij is alleen op 10 jarige leeftijd overleden aan die ziekte. Aangezien het meisje nu 9 is, zijn ze erg bang dat het voor haar ook snel afgelopen zal zijn... Ze heeft ook twee broers, maar die zijn gewoon hartstikke gezond, dat zijn al 2 grote jongens. Het zit dus alleen bij de meisjes waarschijnlijk. Gelukkig heeft ze echt een hele sterke moeder die echt heel goed voor haar zorgt, dit zag je heel goed, met zoveel liefde! Dat was echt mooi om te zien, want hier hoor je ook hele andere verhalen over ouders met een gehandicapt kind.

Na een tijdje bij het meisje te hebben gezeten, zijn we terug gegaan naar onze eigen compound.

Ik maak hier erg veel dingen mee en erg veel indrukken maar heb het echt ontzettend naar me zin! 

Liefs uit Tanji ❤️